شاخص های توسعه یافتگی شهری بخش دوم- فضای سبز شهری
تهران سبز یک نگاه آرمانی نیست بلکه یک پدیدۀ دست یافتنی است.
براساس شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد سرانه فضای سبز معادل ۲۰ تا ۲۵ مترمربع برای هر نفر تعیین شده که در شهر تهران این میزان معادل ۴/۶ متر مربع است که پراکندگی آن نیز از توازن درستی برخوردار نیست.
آنچه از دیدگاه محیط اجتماعی در ارتباط با فضای سبز شهری اهمیت دارد، میزان فضای سبز عمومی است ، یعنی فضای سبزی که رفت و آمد عموم مردم در آنها بدون مانع باشد. اهميت فضاي سبز و تاثير آن در ارتقاي کيفيت فضاهاي شهري، بهبود جنبه هاي زيست محيطي و زندگي شهري و افزايش سلامت و بهداشت شهري، از موضوعاتی است که باید در بحث مدیریت شهری بدان پرداخته و به جنبه های زیست محیطی آن توجه شود.
افزایش جمعیت شهرها در گام نخست باعث ایجاد ناهماهنگی بین جمعیت شهرنشین و مساحت فضای سبز و در گام بعدی باعث بروز بحران‌های زیستی و محیطی ناشی از کمبود آن می‌شود و تاثیرات منفی در زندگی شهروندان می گذارد و نسل های بعدی را دچار مشکلات پی در پی می کند.
ایجاد و نگهداری فضاهای سبز شهری تهران در حال حاضر یکی از ضرورت های خدمات شهری می باشد و از مولفه های مهم نظام زیستی و نیازهای اساسی مردم تلقی می شود. فضای سبز تهران خصوصاً بوستان های شناسنامه دار، دارای نقش اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی از جمله زیبایی و شادابی محیط شهری، کاهش آلودگی هوا، تعدیل دما، افزایش رطوبت نسبی، تلطیف هوا و جذب گرد و غبار، درمان بیماری های روحی، محیطی مطلوب برای پرورش کودکان، ایجاد یکپارچگی اجتماعی، حفظ آسایش برای ارتقای کیفیت فضای زندگی نسبی هستند.
ارتقاي ميزان سرانه هاي مورد عمل کنوني از 4/6 مترمربع به 12 مترمربع در درون شهرو تامين سرانه 24 مترمربع فضاي سبز گردشگاهي در پيرامون شهر تهران می تواند حد متعارفی از ایجاد فضای سبز اجتماعی در کلانشهر تهران باشد.
دیدگاه ها